Die eindeloze aantrekkingskracht van de natuur. Altijd dat verlangen naar de kalmte van het groen, het ruisen van de zee, de schoonheid van de bloemen. Voedsel voor je ziel.
Ooit las ik bij C.S. Lewis over ons verlangen naar de Tuin, het verloren gegane paradijs. Nu zat ik in de kerk en hoorde een oude dominee vertellen over Prediker die schrijft dat de eeuw in ons hart is gelegd. Dat dit betekent dat God ons een verlangen heeft gegeven naar het vrederijk, Zijn Koninkrijk. Dat we in de natuur vinden wat we kwijt zijn geraakt, dat we hunkeren naar het herstel en daarom zo blij worden van bloemen, graag in onze moestuin zijn en het bos en de bergen opzoeken. Dat er een verlangen in ons is naar de uitbundigheid van de natuur in de nieuwe wereld die komen gaat. Dat de schepping zucht naar de dag van Jezus’ terugkomst als alles weer in glorie wordt hersteld, waar God de wereld reinigen zal van ongerechtigheid en vervuiling. Een verlangen om te voeden.
Zijn woorden resoneerden, ik voel het verlangen. Ik wil me laven aan de schoonheid van de natuur, als ik wandel over zandpaadjes en als ik met mijn handen in de aarde van mijn volkstuin woel. Liefde voelen voor dat wat leeft, geschapen is en mijn handen steeds schoner wassen van vervuiling, niet branden aan dierenleed (al gaat die zoektocht ook struikelend). En dan steeds meer verlangen naar de wereld die komen gaat en beseffen dat straks alles de schoonheid van nu ver te boven zal gaan.
Want soms vergeet ik dat (ondanks alle ellende die reden geeft om uit te zien). Als ik strijklicht in september en lichte nevels over de velden en bloeiende heide en gloeiend koperen bomen zie. Of kleine peuterhandjes en grote kinderogen. Dan wil ik vasthouden en voel ik weemoed om hun vergankelijkheid. Om me met C.S. Lewis te realiseren dat die nieuwe wereld schoner zijn zal dan ik bedenken kan:
‘there are far far better things ahead than any we leave behind.’
Zoveel beter, zoveel mijn gedachten te boven. Het natuurschoon van nu ver overtroffen. Bovendien, God Zelf - want immers, hoe mooi zal Hij Zelf dan wel niet zijn. Ja, steeds meer wil ik verlangen naar die nieuwe wereld. Waar wij Jezus zullen zien. En waar de Schepper Zelf te kennen is zoals Hij ons al kent.
Reactie plaatsen
Reacties