Deze laatste maanden van het jaar – bol staan ze van mooie spullen en gezelligheid. En laat dat nou vaak een beroep doen op iets in mij. Ik kreeg een hele stapel mooie cadeaus van mijn verlanglijstje voor mijn verjaardag, ik was er heel blij mee en ik houd van knusse kneuterigheid in huis. En toch, toch geeft het soms zo’n gevoel van onbehagen. Onbehagen als bezig zijn met mooie spullen wringt met wat er allemaal gebeurt aan leed en pijn. Onbehagen over het hebben van die spullen, al dat consumeren. Koopvee zijn we zegt Otto de Bruijne in een podcast. Toen ik hem dat hoorde zeggen, bleef het haken. Koopvee. Er wordt getrokken aan ons, door de reclame en op social media, door mooie plaatjes en spullen van anderen.
Ik zoek erin – wat is oké en waar ligt de grens. De dunne scheidslijn tussen genieten van schoonheid en het mooie wat er is, een fijn thuis creëren en anderzijds het teveel opgaan in wat vergankelijk is. De sleutel ligt denk ik in mijn eigen hart. Waar is het op gericht, wat houdt me allermeest bezig? Ik hoorde een preek die erop aansloot en dit schreef ik mee:
–
Staar je niet blind op wat vergankelijk is, deze oude wereld gaat ten onder
Maar God kwam in een kribbe, Jezus, Licht van de wereld - en Hij komt op de wolken
dan zullen wij Hem zien, verzadigd worden
dan zullen we kennen zoals wij zelf al gekend zijn
–
Later las ik in mijn adventsdagboek van Ann Voskamp om voorbij het uiterlijk te kijken. Kijken naar het hart van de dingen, naar het onvergankelijke. Ook God kijkt voorbij het uiterlijk en al het moois en ziet ons hart. Wij tonen elkaar onze echte zwaktes en falen vaak niet, dat is te schaamtevol. Hij weet het wel. En om met Ann Voskamp te spreken: ‘De meest heerlijke, mooie Mens in het universum verloor Zijn lichamelijke aantrekkingskracht (Jesaja 53), zodat wij, die er geestelijk afzichtelijk uitzien, schitterend zouden zijn in Gods ogen.’ In mij is zwakheid en zonde, maar – ik mag putten uit Jezus, Bron van Levend water en Eeuwig leven. Ik ben en ik heb zelf niet genoeg, maar Hij is een God van genoeg. Hier gaat voorbij, maar daar zal blijven. Als ik dat vergeet en alleen naar het ene kijk, dan staar ik me blind. Dus het gaat om beiden, genieten van wat mooi is hier en daarbij mijn oog gericht houden op wat onvergankelijk is.
We zoeken en we zwerven. We laven ons aan schoonheid en zien ook de duisternis. En in dat alles mag ik me richten op wat eeuwig is. Dat geeft me Hoop. Bij Tish Warren las ik: 'Als we iets hebben om op te hopen, dan is onze hoop eschatologisch - dat God uiteindelijk deze sombere, oude wereld nieuw zal maken. Jezus is onze eerste hoorbare herinnering aan het feit dat de winter voorbij zal gaan. (...) En met de ernst van een vogelvereniging zoeken we naar de stille, vergeten glorie in ons midden, naar Gods verwarrende maar helende aanwezigheid in deze wereld. We kijken uit naar een glimp van verlossing die komt, zelfs nu al." Ja, hoop in het nu en hoop voor later, hoop om een nieuw jaar mee in te gaan.
Om te luisteren:
Turn your eyes upon JesusLook full in His wonderful faceAnd the things of earth will grow strangely dimIn the light of His Glory and Grace
Reactie plaatsen
Reacties
Wat mooi en raak geschreven..zo is het. Onze Hoop ligt in een kribbe 🤍
Mooi geschreven en heel herkenbaar die worsteling tussen opgaan in het aardse versus het hemelse.
Een gezegend(e) kerstfeest en jaarwisseling gewenst!