O, ik vind het zo heerlijk dat de lentemaanden zijn aangebroken en het tuinleven weer helemaal op gang komt. Er valt altijd wel wat te doen in de tuin en omdat ik ervan houd om daarin bezig te zijn heb ik dan ook een mini-moes-en-pluk-tuintje. Niet dat ik er ervaren in ben of dat het allemaal lukt hoor, helemaal niet zelfs, maar al doende leer ik. Zo bedacht ik vorig jaar een moestuinplannetje voor het deel van de tuin dat aan onze veranda grenst – ik puzzelde, tekende, woelde met mijn handen in de aarde en zaaide. Helaas bleek het toen de bomen vol in het blad kwamen veel te schaduwrijk. In allerijl plagde ik in juni daarom nog een zonnig stukje van ons gras af en verhuisde een deel van de plantjes. Dit jaar ben ik gelijk op die plek begonnen. Afgelopen zomer en najaar tekende ik alweer van alles en ik snoepte nog een stukje van het gras af. Het oude moestuindeel is nu voor een deel ingezaaid met gras dat net opkomt en deels hebben we er een border met mooie schaduwplanten aangeplant. Wat een puzzel om te bedenken welke planten er waar in gaan komen, maar zo leuk om te doen: geraniums, aster, persicaria, thalictrum, anemonen en astilbe staan er onder andere in. En het is zo’n feest om nu te zien dat alles groeit, de eerste knoppen open zijn gegaan en de plantjes beginnen te bloeien – elke dag kijk ik even om ervan te genieten.
Ik wilde ook weer aan de slag met voorzaaien en in de eerste aflevering van Pluk je geluk van Karwei en Studio MAY & JUNE vergaapte ik me aan de prachtige kweekkas die ze maakten. Mijn tuinbudget (wat we bedacht hebben aangezien ik altijd weer met een nieuw wild idee kom) was alleen al grotendeels op door de nieuwe border en bovendien had manlief geen tijd en ruimte om dit voor me te bouwen. Spijtig. Maar ik bleef erover peinzen en toen bedacht ik me dat we op zolder opbergbakken hebben met een schuine zijde en op wieltjes. Via marktplaats vond ik hier om de hoek voor een habbekrats twee oude ramen en één ervan monteerde de man op de opbergbak: ziedaar een geïmproviseerde kweekkas. En ik ben er blij mee - upcyclen is niet alleen duurzaam, maar ook een stuk goedkoper en gewoon zo lekker knutselachtig – al ziet het er dan wat minder gelikt of prachtig uit.
In mijn moestuinstukje zijn de eerste zaadjes rechtstreeks in de tuin gezaaid, onder andere pluksla, zomerwortel, herfstprei en ridderspoor. En mijn mooie moestuinplannetje een beetje ten spijt heb ik ook vrij impulsief van alles wat eind april rechtstreeks de grond in kon her en der gezaaid. Ja, zomaar hups en zonder er kaartjes bij te zetten - op zo'n moment denk ik dat ik dat wel onthoud, maar dat is natuurlijk niet zo (in elk geval snijbiet en dille, de rest ben ik vergeten). Het is op dit moment dus nog even de vraag wat waar opkomt en ook nog moeilijk om te zien wat onkruid is en wat mijn nieuwe zaaisels zijn. Afijn, verrassingseffect zeg maar :). Ik heb ook een aantal dingen voorgezaaid in mijn kweekkasje, zoals cosmea, strobloem, courgette, pompoen, tomaat, paprika en goudsbloem. Helaas komen alleen de bloemen op. Misschien heb ik te oude groentezaden gebruikt? Of was het toch te lang koud? Ik weet het niet. Dit jaar ga ik denk ik maar wat groenteplantjes kopen. Verder heb ik dahliaknollen in potten gezet om ze te laten voortrekken maar helaas gebeurde daar ook vrij weinig. Een tijdlang stonden ze op onze slaapkamer, maar daar was het veel te koud. Daarna verhuisde ik ze naar de logeerkamer waar het lekker warm is, maar nog steeds kwam er weinig teken van leven. Nu heb ik ze in de grond gezet en gelukkig zie ik bij een paar een groen sprietje verschijnen. Stiekem baal ik natuurlijk, want ik had gehoopt al mooie plantjes te hebben. Maar tegelijk realiseer ik me: het is zaaien en water geven en wachten op ontkieming of oogst, maar ik heb het niet zelf in de hand. Is dat niet net als het leven? Werken en geduldig wachten en aanvaarden wat ik ontvang. Ik kan kijken naar wat ik niet heb, maar ik kan ook tellen wat ik wel heb. Deze weken lees ik opnieuw in het boek Duizendmaal dank en dat is goed – ja, het is goed om te blijven oefenen om mijn gedachten te richten op het goede wat ik ontvang, het is zoveel.
“Dankbaarheid voor wat onbelangrijk lijkt – een zaadje – daar groeit de reus genaamd wonder uit.”
“Buig je knieën en wees klein en laat God geven wat Hij voor jou heeft uitgekozen, want Hij geeft enkel liefde, en fluister dan je verraste dankzegging. Dat is de brandstof voor de vlam van de vreugde.”
- uit: Duizendmaal dank, Ann Voskamp
Reactie plaatsen
Reacties